تبعات حذف یارانه سوخت کشاورزان

عباس پاپی‌زاده عنوان کرد: بخش کشاورزی بعد از هدفمندی از جمله بخش‌هایی بود که بیشترین آسیب را دید، سیاست درست این بود که قبل از هدفمندی یارانه‌ها راهکارها و ساختارهایی مربوط به تولید را اصلاح می‌کردیم.

او ادامه داد: در حال حاضر هزینه های یک واحد دامداری ، مرغداری بسیار بالا است و سوختی که یک تراکتورفرسوده استفاده می‌کند بسیار بالاتر از حد معمول است و کشاورز هزینه های زیادی بابت سوخت پرداخت می‌کند. آزاد سازی قیمت سوخت هزینه‌های مضاعفی را به کشاورز تحمیل می‌کند.

این نماینده مجلس خاطر نشان کرد: بخش کشاورزی ما بر خلاف بخش کشاورزی کشورهای توسعه یافته با حمایت جدی مواجه نشده، همین الان هم کشاورز نهاده ها را به قیمت آزاد می خرد و هزینه های شخم،‌کاشت، داشت برداشت را که بسیار بالا رفته می پردازد اما فقط ده درصد به قیمت گندم اضافه می‌شود، این درحالی است که در کشورهای توسعه یافته که عضو سازمان جهانی تجاری هستند 600 تا 700 میلیارد دلار در سال به بخش کشاورزی اختصاص پیدا می‌کند در صورتی که طبق قانون WTO پرداخت سوپسید و یارانه ممنوع است.

او افزود: با وجود اینکه این کشورها قانوناً نباید به بخش کشاورزی یارانه بدهند این کار انجام می‌شود اما در کشورما یارانه بخش کشاورزی قطع شده و سوخت هم گران می‌شود و با توجه به ماشین آلات فرسوده هزینه شخم، کاشت ، داشت و برداشت افزایش پیدا می‌کند و ما با وجود همه این مسائل انتظار داریم کشاورز با هزینه جهانی محصولاتش را تولید کند.

پاپی زاده همچنین گفت:‌در این بین بعضی ها می گویند چرا اساسا باید تولید کنیم. باید به سراغ واردات برویم و محصولات مورد نظرمان را از خارج وارد کنیم.

او تاکید کرد:‌اگر قرار باشد بهره وری ما بالاتر رود باید در زیرساخت‌ها تجدید نظر کنیم. ما مخالف راندمان بالای تولید نیستیم اما این انتظار درست مثل این است که بخواهیم ساختمانی را بسازیم و قبل از اینکه ستون داشته باشد برای آن سقف بزنیم. اینگونه است که تولید صرفه اقتصادی ندارد و با چنین اقداماتی کشاورزان دیر یا زود تولید را رها خواهند کرد که در پی آن بیکاری، ‌مهاجرت و حاشیه نشینی عواقب اجتماعی زیادی را به ما تحمیل خواهد کرد.